Inleven in de doelgroep
Je kunnen inleven in mensen is een waardevolle competentie als zorgverlener. Zo niet een noodzakelijke. En dat zit bij Ahmad wel goed. Hij vertelt: ‘Ik kom oorspronkelijk uit Syrië, in 2016 ben ik als vluchteling naar Nederland gekomen. Op dit moment zit ik in mijn laatste jaar van de opleiding Geneeskunde. Tijdens mijn opleiding ging ik op zoek naar iets waar ik medisch gezien al veel kon leren. Dat vond ik bij het MCC. Heel waardevol om contact te hebben met mensen uit mijn eigen land en vanuit onze gedeelde achtergrond snel begrip te hebben voor de klachten.’
Tijdens mijn opleiding ging ik op zoek naar iets waar ik medisch gezien al veel kon leren. Dat vond ik bij het MCC.
Hij praat gedreven verder: ‘Ik weet hoe Arabische mensen over bepaalde klachten denken, en wat voor vooroordelen ze hebben. Doordat ik dit werk nu een aantal jaar doe weet ik steeds beter hoe ik ze het best kan helpen en tot iemand kan doordringen Het is fijn om snel over te kunnen schakelen op Arabisch, dat praat vaak toch net wat makkelijker dan met een tolk.’
Ode aan je eigen functienaam
Ahmad is de eerste in deze serie die stilstaat bij zijn eigen functienaam. ‘Ik vind triagist echt een prachtig woord. Als ik merk dat bewoners nog nooit gebeld hebben naar de Praktijklijn, leg ik vaak eerst uit wat een triagist precies doet. Want ze zijn in hun geboorteland vaak gewend om meteen een specialist aan de lijn te krijgen. Als ik goed uitleg hoe het in Nederland werkt, creëer ik begrip en hebben ze vaak vertrouwen in de vervolgstappen.’
Waardevol bij coschappen
Ahmads week zit vol genoeg. Naast zijn master Geneeskunde werkt hij 24 uur bij het MCC. ‘Maar het is prima te combineren, hoor’, geeft hij aan. ‘Mijn coördinator helpt me enorm goed en ik kan mijn eigen tijd inplannen, zodat ik naast mijn studie het leven kan betalen. Als ik doordeweeks stage loop dan kan ik ’s avonds thuiswerken, in het weekend ben ik dan op kantoor.’
En bij die stage ervaart Ahmad een mooi voordeel: ‘Door mijn werk bij het MCC kende ik al veel klachten in het ziekenhuis. Dat kreeg ik ook vaak als terugkoppeling van mijn begeleiders tijdens mijn coschappen. Mooi om te horen.’
Mooiste herinnering: kippenvel
Als Ahmad vertelt over zijn mooiste herinnering, krijgen we kippenvel. ‘Ik sprak laatst een chronisch zieke patiënt die vertelde dat hij al maanden tegen problemen aanliep. Die persoon kwam ook uit een Arabisch land en toen hij belde wilde hij zelfmoord plegen. Ik gaf aan dat ik zijn klachten begreep en probeerde hem te overtuigen dat dat niet de juiste oplossing was. Ik nam de tijd en het gesprek ging binnen een half uur van de hoogste urgentie naar een lagere. Ik schakelde met een huisarts en de patiënt bedankte me dat ik zijn leven had gered.’
Lees ook de verhalen van andere collega's in de serie '20 jaar Arts en Zorg Groep in 20 verhalen'