Het verhaal van Amon 

We trappen de serie ’20 jaar Arts en Zorg Groep in 20 verhalen’ af met onze bestuurder Amon. We spreken hem digitaal terwijl hij naast Cas zit die vakkundig langs vrachtwagens manoeuvreert op de Duitse snelweg. Het is een treffend beeld: Amon die vertelt over de weg die hij binnen de Arts en Zorg Groep aflegde, terwijl hij op weg is naar iets dat de Arts en Zorg Groep bindt, de jaarlijkse wintersporttrip. Een mooi inkijkje.  
20 jaar in 20 verhalen_Amon

Amon’s visie 

Being playful about important issues is serious work. De kreet prijkt niet voor niets op de muur in het kantoor van Amon. Het past haarfijn bij zijn visie. Hij vertelt: ‘Ik ben 20 jaar actief in de gezondheidszorg. Ik vind de combinatie van zorg en ondernemerschap interessant, omdat zorg een hele belangrijke sector is, waarin veel mensen heel mooi werk doen. En waar al heel lang innovaties plaatsvinden die nodig zijn voor de toekomst van de zorg, omdat we te maken hebben met complexe vraagstukken. Ik ben ervan overtuigd dat we die innovaties het beste kunnen realiseren vanuit ondernemerschap.’ 

Dat ondernemende, dat proberen: dat is echt het DNA van de Arts en Zorg Groep.


De Arts en Zorg Groep kende diens oorsprong in 2005 – daar lees je meer over in het verhaal van Stefanie. In 2008 stapte Amon in. ‘We namen de eerste praktijken over en gingen verder bouwen. We durfden te experimenteren en te leren van onze fouten. Want echt niet alles dat we deden was een succesverhaal, zoals de opzet van het callcenter. Maar het leidde wel tot de praktijklijn zoals we die vandaag de dag kennen. Dat ondernemende, dat proberen: dat is echt het DNA van de Arts en Zorg Groep.’ 

Mooiste herinnering: moeilijk kiezen  

Amon haalt diep adem wanneer we hem vragen naar zijn mooiste herinnering uit zijn tijd als bestuurder. Hij tuurt de autobaan over. Dan zegt hij: ‘Het winnen van de aanbesteding bij het COA in 2018. De geboorte van GezondheidsZorg Asielzoekers. Omdat het een grote opdracht was en niemand had gedacht dat we dat zouden kunnen. Dat is wel iets heel moois geweest.’  

Een grijns siert zijn gezicht. Snel daarna voegt hij toe: ‘Al heb ik veel mooie herinneringen, hoor. Ik som er toch nog even een paar op: het zelfstandig worden als Arts en Zorg, verhuizen naar Utrecht en de overname van Zorgpunt waardoor er veel meer locaties bijkwamen die we goed hebben kunnen integreren. En natuurlijk de festivals en de jaarlijkse wintersporttrip. Altijd een hoogtepunt, die nu letterlijk voor de deur staat.’ We groeten elkaar terwijl Cas het gaspedaal nog eens indrukt.